پژوهش برتر: گاهی طولانی شدن مدت زمان داوری و تمایل برای چاپ مقاله در مدت زمان کوتاه، نویسندگان را ترغیب به سابمیت مقاله در ژورنال دیگر میکند، رغبتی که آنها را در خطر می اندازد.
هر مقاله، در آن واحد حداکثر میتواند به یک مجله ارسال شود . ارسال همزمان یک مقاله به دو یا چند مجله به قدری ناشایست است که در صورت برملا شدن، مقاله در تمامی این مجلات مردود اعلام میشود و به عنوان یک سوء سابقه منظور میشود. تصور کنید زمینه مطالعاتی و یا مقاله نوشته شده شما بسیار خاص و تخصصی باشد، درچنین حالتی احتمال زیادی وجود دارد که هر دو ژورنال مقاله شما را به یک داور ارسال نمایند. در چنین شرایطی داور میتواند با مطلع کردن سردبیر از این موضوع، موجب شود تا نام نویسنده یا نویسندگان مقاله برای همیشه در لیست سیاه آن ژورنال (ها) قرار گیرد.
دقت کنید که معمولاً کنفرانسها از این مسأله استثنا هستند. یعنی این مقالاتی که در کنفرانس ارایه شدهاند، میتوانند به صورت همزمان به یک کنفرانس و یا یک مجله دیگر ارسال شوند. اما این قاعده کلی نیست و بعضاً کنفرانسها این مسأله را قبول ندارند و مانند مجلات، اجازه ارسال همزمان مقاله به جای دیگر را نمیدهند. قاعده کلی این است که از زمانی که یک مقاله را به یک مجله ارسال میکنیم هیچ نسخه ای از آن نباید در هیچ فرآیند داوری دیگری باشد. حتی اگر از قبل یک نسخه از مقاله را به یک مجله ای ارسال کردهایم و الان پشیمان شدهایم و میخواهیم آن را به مجله دیگری ارسال کنیم، باید مقاله را از فرآیند داوری مجله اول خارج کنیم (مثلاً با ارسال نامه به سردبیر مجله اول) و علاوه بر آن در زمان ارسال مقاله به مجله بعدی، باید ذکر کنیم که این مقاله قبلاً در فرآیند داوری مجله دیگری بوده ولی به هر دلیلی از آن فرآیند خارج شده است. البته بعد از اینکه مقالهای در یک مجله مردود شد، میتواند به یک مجله دیگر ارسال شود.
اکثر ژورنال ها و مجلات از نویسندگان مقاله در قالب covering letter تعهد میگیرند که مقاله ارسال شده از سوی آنها قبلا منتشر نشده و یا در ژورنال دیگری سابمیت نشده باشد. دو دلیل برای ممنوعیت این کار وجود دارد. دلیل اصلی اتلاف وقت داوران است، زیرا این زمان برای سردبیر بسیار مهم می باشد. چون پیدا کردن داوران مناسب و قانع کردن آنها برای پذیرش و صرف زمان برای داوری مقاله، کار بسیار سختی می باشد. دلیل دوم ممنوعیت، جلوگیری سردبیر از انتشار مقاله ای است که قبلا منتشر شده است. چرا که درصورت وقوع چنین اتفاقی (duplicate publication)، سردبیر ژورنال مقاله مذکور را باطل و نام نویسندگان و عنوان مقاله را به اطلاع موسسه/دانشگاه نویسندگان مقاله می رساند.
در صورتی که هنگام فرآیند ثبت درخواست چاپ مقاله، همان مقاله در مجله دیگری در حال داوری باشد و ما آن را به مجله اطلاع ندهیم، بعد از ارسال مقاله به مجله، پاسخ زیر را از سوی سردبیر دریافت خواهیم کرد:
" نویسنده عزیز، متاسفم که باید اعلام کنم مقاله شما به دلیل نقض اصل انحصار ارسال مقاله، مردود اعلام شده است. لطفاً مطمئن شوید که مقاله شما پیش از این در هیچ مجلهای چاپ نشده و یا دسترس عموم قرار نگرفته است."
وقتی که مقاله خود را برای داوری به یک مجله ارسال میکنیم، در حقیقت حق مالکیت آن را برای مدت زمان داوری به مجله واگذار کردهایم. حتی بعد از آن که مقاله در مجله پذیرفته و چاپ شد، این حق را برای همیشه به مجله میدهیم. این به این معنی است که ما دیگر هیچ حقی نسبت به مقاله خودمان نداریم. به همین دلیل قبل از ارسال مقاله به یک مجله و حتی بعد از چاپ مقاله در آن مجله، بایستی تمامی نسخههای مشابه این مقاله را جمعآوری کنیم. با توجه به اینکه با یک جستجوی ساده در اینترنت می توان نسخه های مشابه و نزدیک به مقاله فوق را پیدا کرد، پس چه بهتر قبل از اینکه این مسأله باعث مردود شدن مقاله ما شود، خودمان نسبت به جمع آوری نسخههای دیگر آن اقدام کنیم. اگر نسخههایی از مقاله به صورت همزمان در کنفرانسهایی در حال ارزیابی است، و نمی دانیم که آیا این کار با قوانین ارسال مقاله آن مجله منافات دارد، بهتر است که این مسأله را در زمان ارسال مقاله به سردبیر اطلاع دهیم.
جدای از باطل شدن مقاله و قرار گرفتن اسم نویسنده در لیست سیاه ژورنال، این کار از لحاظ اخلاق پژوهشگری کار ناپسندی است. داوران در مرحله داوری وقت خویش را هزینه می کنند تا در مورد مقاله نظر دهند آنوقت درست نیست که اینگونه رفتاری از پژوهشگر سر بزند.