شیوه استناد و ارجاع در متن مقاله
پژوهش برتر: هرگاه در متن مقاله مطلبی از یک کتاب یا مجله به صورت مستقیم یاغیر مستقیم نقل شود، باید پس از بیان مطلب، آن را مستند ساخت.
اگر نوشته شما نوشته‌ای غیر علمی می باشد، شاید چندان نیازی به ارجاع‌دهی نداشته باشید. اما در محیط دانشگاهی، اگر در نوشته یک پرفسور هم ارجاع و استنادی وجود نداشته باشد، نوشته‌اش بی‌اعتبار است.
از فواید اسناد کردن به آثار دیگران:
- نوشته ی شما معتبر می‌شود.
- نشان می‌دهد شما آدم شفافی هستید، و از اینکه بگویید از چه منابعی استفاده کردید واهمه‌ای ندارید.
- از دیگر محققانی که در این زمینه کار کردند، قدردانی می‌کنید
- خواننده‌ها از اثر شما راضی‌تر می‌شوند و آسان‌تر می‌توانند منابع‌شان را بیابند.
ارجاع، توصیف کتاب شناختی آثار منتشر شده یا منتشر نشده است. ارجاع باید اثر را منحصر به فرد توصیف کند و خواننده را از نوع نوشته اثر (برای مثال: مقالات تحقیقی، مقالات کنفرانس، کتاب و …) آگاه کند. اطلاعاتی که یک ارجاع باید بدهد وابسته به نوع اثر متفاوت است.
ارجاع‌دهی دو نوع می باشد:
ارجاع درون متنی
ارجاع کامل
ارجاع درون متنی لینکی به ارجاع کامل است و ارجاع کامل منبع را توصیف می‌کند.
ارجاع درون متنی به دو شکل بازگویی و نقل قول مستقیم است. بازگویی یعنی اینکه شما یک اثری را مطالعه می‌کنید و بعد به زبان خودتان آن را می‌نویسید و منبع را ذکر می‌کنید. نقل قول مستقیم یعنی اینکه دقیق عین عبارت اثر دیگر را در نوشته‌تان وارد می‌کنید، در این شیوه عبارت را در گیومه (« ») قرار می‌دهید، و منبع را همراه با شماره صفحه آن ذکر می‌کنید.
اگر با اثری مواجه شدید که چگونگی ارجاع دادن به آن را ندانستید، این نکته را به خاطر داشته باشید، ارجاعی که می‌دهید باید به خواننده اطلاعات کافی در مورد اثر و چگونه یافتنش بدهد.
یک ارجاع تا آنجا که ممکن است باید اطلاعات زیر را در خود داشته باشد.
- صاحب این اثر چه کسی است، ترجیحا نام نویسنده یا سازمان
- عنوان اثر
- کی منتشر شده است؟
- چه کسی اثر را منتشر کرده یا در دسترس ساخته است؟
- کجا منتشر شده است؟
- اگر اثر، اثری الکترونیکی است، نشانی وب یا شناساگر شی دیجیتالی (DOI) آن چیست؟
برای اینکه همه چیز منظم باشد، و کار محققان هم آسان‌تر شود، استاندار‌ها و شیوه‌هایی برای چگونگی ارجاع دادن پدید آمده است. از این استاندارد‌ها می‌توان شیوه ارجاع‌دهی انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA)، انجمن زبان‌شناسی نوین آمریکا (MLA)، شیکاگو، ونکوور و هاروارد را نام برد.
از معروف‌ترین‌های این شیوه‌ها شیوه ارجاع‌دهی مؤلف-تاریخ (هاروارد) و شیوه ارجاع دهی شمارشی (ونکوور ) است.
- در شیوه مؤلف تاریخ یا همان هاروارد، استناد درون متنی شامل نام مؤلف و تاریخ انتشار اثر است که درون پرانتز قرار می‌گیرند.
- در شیوه شمارشی یا ونکوور،استناد درون متنی توسط یک شماره نشان داده می‌شود و فهرست منابع و ماخذ به ترتیب شماره‌هایی که در متن قرار گرفتند مرتب می‌شود.
اگر برای ژورنال یا سازمان خاصی می‌خواهید مقاله‌ای بفرستید، حتما توجه کافی به استاندارد‌های آن‌ها داشته باشید. اگرچه بسیاری سازمان‌ها از شیوه‌های ارجاع‌دهی در ژورنال‌هایشان مطابق با استاندارد‌های بین‌المللی است، اما بعضی سازمان‌ها ممکن است استاندارد‌های خودشان داشته باشند.
