سایت رتبه بندي Thomson

مزایا: قابل مقایسه کردن هر دو ژورنال با یکدیگر (ترتیب بر اساس ضریب تاثیر)

معایب: ژورنال هاي ISC یا علمی- پژوهشی را نمی توان یافت.

نکته: مناسب برای مقالات ISI

سایت رتبه بندي SJR

مزایا: از الگوریتم رتبه بندي گوگل استفاده کرده است و تاثیر هر مجله را بدست آورده است. مقالات به چهار کیفیت Q1,Q2,Q3,Q4 تقسیم می شوند. Q1 بیشترین کیفیت و Q4 ضعیف ترین است.

معایب: ندارد.

نکته: مجلات ISI و برخی از مجلات خارجی در آن بررسی شده است. امکان رتبه بندي علوم سطح کشور و منطقه را نیز دارد.
این پایگاه محصول شوراي عالی تحقیقات علمی و چهار دانشگاه اسپانیاست.

مزایا: ضریب تاثیري است که در آن وزن ژورنا لهاي با اعتبار، بیشتر لحاظ شده است و نیز شبیه به الگوریتم رتبه بندي گوگل است. همچنین قابل مقایسه کردن هر دو ژورنال با یکدیگر (ترتیب بر اساس ضریب مشخصه) امکان پذیر است.
دو پارامتر (Article Influence (AI و (EigenFactor (EF در آن مشخص شده است. EF نشان دهنده میزان ارجاعات در کل علم است و AI نشان دهنده میزان تاثیر هر مقاله در 5 سال بعد از انتشار است.

معایب: ندارد.

نکته: رتبه بندي بر اساس ضریب مشخصه Eigen Factor است. بصورت درصدي (Percentile) هم ارایه شده است. براي مثال اگر این مقدار 85 درصد باشد، یعنی 85 درصد مجلات، کمتر یا مساوي این مقاله در پارامتر مذکور هستند.
این سایت محصول دانشگاه واشنگتن است. وجود معیار مقرون به صرفه (Cost Effective-CE) بودن مجله است و از حاصل تقسیم قیمت مجله (هزینه خرید) بر ضریب مشخصه است.
این سایت بر اساس داده هاي دریافتی از JCR عمل می کند. لذا مختص ISI هاست.
1000 مجله برتر، ضریب مشخصه بیش از 0.01 (یکصدم) دارند. جمع ef همه مجلات 100 است.

سایت رتبه بندي Scopus

مزایا: استفاده از دوپارامتر SNIP و SJR برای اندازه گیری مجلات استفاده می شود. محصول انتشارات Elsevier است.

معایب: ندارد.

نکته: مجلات ISI‌و برخی مجلات غیر ISI در آن قابل بررسی است.
امکان جستجو بر اساس نویسنده و یافتن پارامترهاي پژوهشی وي وجود دارد.
دسترسی به آن هزینه دارد، متاسفانه امکان دسترسی رایگان از دانشگاه وجود ندارد.
داوران مجلات Elsevier امکان دسترسی محدود براي جستجو در آن، در هنگام داوري دارند.
طبق مطالعه اي در سال 2008 شده است، نتایج این سایت از سایت GoogleScholar دقیق تر است.