دلایل عدم پذیرش چکیده یک مقاله در نشریات علمی

مارتین گرگوری بیش از یک دهه پیش در مجله «نیچر» نوشت: «دو نوع نوشتار علمی وجود دارد. یک نوع برای جلب خواننده و نوع دیگر فقط برای این که مورد ارجاع قرار گیرد و این نوع دوم مانند یک بیماری عفونی به سرعت درحال گسترش است.» هنوز هم حجم زیادی از مقالات علمی منتشره فقط توسط دانشمندان و محققانی به موضوع مقاله علاقمند هستند، مورد مطالعه قرار می گیرد و افرادی که به مطالعه گذرای مقالات علمی می پردازند، بیشتر به صفحات علمی روزنامه ها و مجلات علمی عام مراجعه می کنند.

با وجود مقالات فراوانی که در مورد نحوه نگارش صحیح و قابل فهم برای جلب توجه خواننده ها وجود دارد، دانشمندان نباید از فقدان راهنماهای مناسب برای نحوه نگارش مقالات گلایه داشته باشند. بسیاری از ژورنالیست ها و نویسندگان حرفه ای این دوکتاب استاندارد در مورد نحوه نگارش مقاله خوب و علمی را مورد توجه قرار می دهند: اجزای سبک های نگارشی (استانک، وایت 1959) و درباره خوب نوشتن (زینسر 1976) حال آنکه این کتاب ها و کتاب های مشابه شان برای بسیاری از دانشمندان ناشناخته اند. با وجود اینکه این کتاب ها نحوه نگارش صریح مقالات علمی را به طور دقیق بیان نمی کنند ولی از جهت بیان نحوه صحیح سازماندهی مطلب و نگارش مقالات شیوا و حاوی اطلاعات مفید، بسیار ارزشمند. مهم تر این که این قبیل کتاب ها حامل یک پیام مهم هستند که نویسندگان باید مطالب را برای خوانندگان بنویسند نه برای خودشان.
البته هنوز هم بسیاری از مقالات علمی و پزشکی، حاوی مطالب طولانی و مبهمی هستند که بیشتر خوانندگان و حتی آن هایی را که آگاهی مناسبی به موضوع دارند نیز گمراه می کنند.
مسلما محدودیت هایی در شکل و ساختار مقالات علمی وجود دارد. در یک مقاله علمی علاوه بر در نظر گرفتن نکاتی که مورد نظر مجلات علمی مختلف است باید مقدمه، مواد و روش ها، نتایج و بحث در مورد نتایج در ارتباط با تئوری اولیه آورده شود. ماهیت مقالات علمی بیان نتایج و بحث بدون خطا(bias)، محدودیت هایی را در نحوه نگارش مقاله ایجاد می کند: بیان نتایج در جملات با فعل مجهول (passive) به آن شکل غیر شخصی می دهد و لزوم به کار بردن مراجع مختلف نیز مانع می شود که متن مقاله به خوبی دنبال شود. با این وجود، قوانین به قدری انعطاف پذیر هستند که بتوان مقاله ای نوشت که حاوی مطالب مفید و جالب توجه باشد.

دلایل عدم پذیرش چکیده یک مقاله در نشریات علمی

• ابهام در موضوع مقاله و وجود تعداد زیاد مقالات مشابه پیشین
• عدم تبیین زمینه اصلی تحقیق
• نمونه گیری نامناسب
• عدم رعایت اصول مقاله نویسی مورد نظر نشریه
• عدم ذکر صحیح ارقام آماری
• فقدان بحث و پرداختن به نتایج
• چکیده های خیلی کوتاه و خیلی زیاد
• بی دقتی در تهیه متن (غلط تایپی، اشتباهات متن)
• عدم ارتباط موضوع مقاله با رویکرد نشریه